Alta – Tromso, 5 ημέρες δρόμος
Πέντε μέρες για να πάμε από την Alta στο Tromso, μία διαδρομή 400 χιλιομέτρων. Οποιοσδήποτε μη overlander θα την έκανε σε μία μέρα ή το πολύ σε δύο. Εμείς θα μπορούσαμε να την κάνουμε και στο διπλάσιο.
Και έτσι και αλλιώς είναι μία συναρπαστική διαδρομή με την εθνική οδό Ε6 και Ε8 να ελίσσεται σαν φίδι δίπλα στην παγωμένη – κυριολεκτικά σε κάποια σημεία – θάλασσα.
Πάντα μέσα από συναρπαστικά φιορδ τα ονόματα των οποίων δύσκολα προφέρεις και όταν τα μάθεις τα έχεις ξεχάσει μέχρι να φτάσει στο επόμενο. Τα ονόματα, όχι τις εικόνες τους.
Ενώ η πορεία της διαδρομής είναι γενικά είναι προς τα δυτικά, πότε πηγαίναμε προς τα νότια, πότε προς τα βόρεια, πότε προς τη δύση. Πραγματικό roller coaster.
Γιατί κάνουμε τόσο λίγα χιλιόμετρα – από 80 έως 100 – την ημέρα; Πρώτον γιατί δεν μας βιάζει τίποτα. Δεν έχουμε πλέον άλλο εμβληματικό προορισμό – όπως το Nordkapp ας πούμε – και η κεντρική Ευρώπη μας απωθεί ως ιδέα.
Και θα μας απωθήσει και γραφειοκρατικά λόγω καραντίνας όταν θα αποφασίσουμε να περάσουμε από χώρα σε χώρα.
Επίσης, ένα τέτοιο τοπίο που σε κάνει να σταματάς κάθε χιλιόμετρο για φωτογραφίες, δεν θέλουμε να το προσπεράσουμε με τίποτα. Όπως έγραφα προχθές σε μία καλή φίλη, το ταξίδι εδώ δεν με εμπνέει να γράφω, να αφηγηθώ ιστορίες, αλλά να αποτυπώνω εικόνες.
Το περιβάλλον της αρκτικής ζώνης δεν είναι για μυθιστόρημα αλλά για εικαστικές τέχνες – visual arts. Οπτική τέχνη είναι το τοπίο από μόνο του. Μία θαυμάσια φωτογραφία, ένας πίνακας ζωγραφικής σε 3D σε κάθε χιλιόμετρο που κάνεις.
Και προσέξτε. Ταξιδεύουμε εδώ την πιο σκοτεινή εποχή του χρόνου – ήδη διανύουμε τις λιγότερο φωτεινές 20 μέρες του βορρά. Στον 70ό παράλληλο ο ήλιος δεν ανατέλλει (και φυσικά δε δύει) από την προηγούμενη εβδομάδα.
Στο Tromso – που βρίσκεται στις 69 μοίρες 40’ – ο ήλιος δεν ανατέλλει από σήμερα. Πρακτικά έχουμε πολλές μέρες να δούμε τον ήλιο, αυτό που μας συντροφεύει από το Kirkenes μέχρι εδώ είναι ένα λυκόφως προς τα νότια – όχι προς τα ανατολικά ή δυτικά. Με απίστευτα μάλιστα χρώματα όταν δεν έχει σύννεφα.
Ως φωτογράφος νιώθω μεγάλο παράπονο μέσα μου που δεν έχω φως να παίξω. Θέλω πολύ να ξανάρθουμε εδώ κάποιο καλοκαίρι, να μένουμε άγρυπνοι και να κυνηγάμε το αιώνιο δειλινό μεταμεσονύκτια. Θα είναι εντελώς διαφορετική ταξιδιωτικά και φωτογραφικά εμπειρία.
Όμως, από την άλλη η χειμερινή διαβίωση ως εμπειρία για τους τρεις μας είναι εμπειρία με κεφαλαία. Προσέξτε τώρα πώς είναι το πρόγραμμά μας.
Καταρχήν είναι η δεύτερη εβδομάδα που σηκωνόμαστε μέσα στην νύχτα, δηλαδή στις 7:30 με το ρολόι. Ο λόγος είναι ότι η Αναστασία, από τότε που επιβλήθηκε το lockdown στην Ελλάδα και έκλεισαν τα σχολεία, κάνει μάθημα παρέα με τα άλλα παιδιά του Ελληνικού Κολλεγίου μέσω τηλεδιάσκεψης Cisco Webex.
Το μάθημα ξεκινά στις 8:00 για εμάς (9:00 πμ στην Ελλάδα) και το παρακολουθεί μέχρι τις 10:15. Δύο ώρες δεν τις κάνει, ώστε να έχουμε λίγο χρόνο να κινηθούμε.
Κατά τις 10:30 αναχωρούμε χωρίς να έχουμε θέσει προορισμό και οδηγούμε όσο έχει φως. Στην πορεία, μπορεί να χρειαστεί να ψωνίσουμε “για το σπίτι”, να βάλουμε νερό, να αδειάσουμε τα κακά μας, να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες ή να πετάξουμε λίγο με το drone.
Κατά τη 1:00 μμ αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πού θα διανυκτερεύσουμε. Η Βούλα, ο άνθρωπος – GPS της αποστολής, το αναλαμβάνει αυτό μέσα από το Google maps ή διάφορα apps που παρακολουθεί. Στις 2:00 με 3:00 μμ το πολύ έχουμε βρει πού θα διανυκτερεύσουμε. Και είναι ήδη νύχτα.
Ακολουθεί λοιπόν ένα εξάωρο – επτάωρο μέχρι να στρώσουμε το διπλό κρεβάτι στο πίσω μέρος και να κοιμηθούμε και οι τρεις παρέα. Η Αναστασία στον τοίχο με τη Βούλα από τη μία μεριά, εγώ από την άλλη.
Το κάνουμε αυτό για να μένουμε στο πιο ζεστό μέρος του κάμπερ. Μπροστά μπάζει όσο νάναι από την καμπίνα οδήγησης, μια και στο ενδιάμεσο πέρασμα βάζουμε μόνο μία φλις κουβερτούλα ώστε να έχουμε πρόσβαση στον κινητήρα τη νύχτα. Γιατί;
Αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι κάτω από τους -2, -3C καλό είναι να βάλουμε για 10-15’ τον κινητήρα ώστε να αναζωογονήσουμε λίγο τις μπαταρίες. Το πρωί, με το Webasto πολύ χαμηλά, ξυπνάμε πλέον με 13-15 βαθμούς. Ακόμη δεν έχω βάλει κάλτσα και θερμοεσώρουχο για να κοιμηθώ. Όταν φορέσω, θα κάνει πραγματικά κρύο μέσα.
Η ζωή στην αρκτική ζώνη
Αλήθεια, πώς ζουν οι άνθρωποι το χειμώνα σε απομακρυσμένες περιοχές της αρκτικής ζώνης; Δείτε την ανταπόκριση του Άκη από το χωριό Burfjord, στη διαδρομή από την Alta στο Tromso.