Γιατί το Κας έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς;

Για κάποιο λόγο ήθελα να φτάσουμε στο Κας και να πάρουμε μια ανάσα. Γι’ αυτό και το ταξίδι μας από το Σελτζούκ ήταν σε ρυθμό fast forward – για τα δεδομένα τα δικά μας πάντα. 

Νάμαστε λοιπόν στο περίφημο λιμανάκι της Τουρκίας, για το οποίο έχουμε ακούσει αρκετά αλλά δεν είχαμε επισκεφτεί ποτέ στο παρελθόν. Ούτε τον περασμένο Απρίλιο, όταν βρεθήκαμε με το Iveco τρία χιλιόμετρα από εκεί και συγκεκριμένα στο Καστελλόριζο, χάρη στο καταπληκτικό οδοιπορικό που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε η Blue Star Ferries. 

Ξέραμε τότε ότι μια μέρα θα φτάναμε οδικώς στην Τουρκική πλευρά γι’ αυτό και δεν πήραμε το βαποράκι να έρθουμε εδώ. Θυμάμαι ότι ήταν περίεργο το συναίσθημα στο ακριτικό νησί να είμαστε τόσο κοντά από την Τουρκική ακτή και τόσο μακριά από τη Ρόδο, προτελευταίο σταθμό του πλοίου. 

Τώρα νιώθω επίσης περίεργα, καθώς το Καστελλόριζο είναι τόσο κοντά που νομίζεις ότι θα κολυμπήσεις και θα φτάσεις εκεί σε μισή ώρα και δεν μπορούμε να πάμε με τέτοιον παλιόκαιρο. Από την άλλη, νιώθω κάπως που αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι ελληνικής γης που αντικρύζουμε στο δρόμο μας για την κεντρική Ασία. Και δεν έχω ιδέα πότε ακριβώς θα ξαναπατήσουμε στα πάτρια εδάφη. 

Να σας περιγράψω εν τάχει τη διαδρομή μας από τον Κιρκιντζέ μέχρι το Κας; Μετά από μισή μέρα στο Σελτζούκ, όπου ψάχναμε να γεμίσουμε τη φιάλη υγραερίου του Iveco, οδηγήσαμε στο Αϊδίνιο όπου τελικά αγοράσαμε μία δίκυκλη Ipragaz (με 60 λίρες – 9 ευρώ, γεμάτη!) μια και την τρίκιλη ελληνική δεν μπορούσαμε να τη γεμίσουμε πουθενά. 

Το ίδιο βράδυ φτάσαμε σε ένα λιμανάκι κοντά στη Μαρμαρίδα, το Ακυακά, που έχει κι αυτό εξελιχθεί σε resort. Απίστευτες οι επενδύσεις που έχουν κάνει οι Τούρκοι σε όλα τα παράλια. Από εκεί την επόμενη μέρα οδηγήσαμε στη Φετιγιέ, μία πολύ όμορφη παραλιακή πόλη, γνωστή για τα τον αρχαιολογικό χώρο της Τελμησσού, ο οποίος είναι πράγματι εντυπωσιακός. Δείτε τους ναούς πώς είναι σκαλισμένοι στο βράχο, στα πέριξ της πόλης. 

Βέβαια, η Αναστασία δεν εντυπωσιάστηκε τόσο με τα αρχαία, όσο με την εκπληκτική παιδική χαρά στην παραλία της πόλης, η οποία ομολογώ ότι είναι η καλύτερη που έχουμε δει από την Ιταλία μέχρι εδώ. Το ίδιο βράδυ φτάσαμε στο Κας από τον παραλιακό – και ιδανικό για μοτοσικλέτα – D400. 

Τι να σας γράψω τώρα για το Κας; Μέσα στο χειμώνα μας φάνηκε πολύ γραφικό και φιλόξενο παρότι τα περισσότερα εστιατόρια και μαγαζιά στο κέντρο ήταν κλειστά. Δεν μας ενδιαφέρει να το επισκεφτούμε ποτέ μέσα στο καλοκαίρι, μια και φαντάζομαι ότι θα γίνεται πανικός. 

Συγκριτικά με το Καστελλόριζο είναι πολύ πιο οργανωμένο σε όλα (δείτε τη μαρίνα για παράδειγμα) αλλά τη γοητεία του δεν την έχει. Από την άλλη, το Καστελλόριζο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς το Κας. Από εδώ έρχονται οι δικοί μας και ψωνίζουν κάθε εβδομάδα κρέας, ψάρι, λαχανικά και φρούτα. Τι νομίζατε;