Η ζωή κάτω από το μηδέν

από | Οκτ 23, 2020 | Ευρώπη, Ημερολόγια, Νορβηγία

Πέρα από την οδήγηση, οι χαμηλές θερμοκρασίες (-5C για την ώρα τα δύο τελευταία βράδια), μας δημιουργούν διάφορα άλλα προβλήματα και δοκιμάζουν σκληρά τις αντοχές μας και τα συστήματα του Iveco.

Και καλά εμείς, θα σκληραγωγηθούμε και ήδη το απολαμβάνουμε.

Όμως κοιτάξτε τι θέματα έχουμε με τη διαχείριση φωτός, ενέργειας και ψύχους, τρία στοιχεία που είναι αλληλένδετα όταν ζεις σε ένα αυτοκινούμενο που είναι στους πέντε δρόμους: 

Έχουμε ρεύμα; 

Οι δύο AGM μπαταρίες της STANDARD έχουν χωρητικότητα 200 Ah συνολικά ενώ η μπαταρία του κινητήρα 110Ah και υποστηρίζει αποκλειστικά τη μίζα, τα ηλεκτρικά της καμπίνας (θύρες 12V, GPS, πλαφονιέρες κτλ.) και το Webasto του συστήματος ψύξης – αυτό που ζεσταίνει και το νερό μπάνιου και κουζίνας. Και οι τρεις μπαταρίες φορτίζονται από δύο ηλιακούς 200W, από τον εναλλάκτη του κινητήρα (όταν ταξιδεύουμε) και από οικιακό ρεύμα 220V.

Με τόσο λίγο φως και τόση συννεφιά, η φόρτιση μέσα στη μέρα είναι ελάχιστη όταν είμαστε ακινητοποιημένοι, ενώ η κατανάλωση ρεύματος σχεδόν συνεχής από το ψυγείο, από τον καυστήρα θέρμανσης της Webasto και το βράδυ από τον LED φωτισμό του κάμπερ. Χώρια που όταν έχουμε δουλειά, πρέπει να φορτίζουμε τα Macbook μας μέσω inverter 12-220V – ο οποίος γονατίζει τις μπαταρίες.

Ήδη έχουμε μόνο 6 ώρες μέρα και σε λίγο θα πέσουμε στις τέσσερις, οπότε για να μην πέφτουν οι μπαταρίες κάτω από τα 12V, κάνουμε τα εξής.   

Φροντίζουμε να κινούμαστε σχεδόν καθημερινά. Όταν είμαστε ακινητοποιημένοι βάζουμε τον κινητήρα μπροστά ανά 2-3 ώρες ώστε να φορτίζει τις μπαταρίες.

Ελέγχουμε τους ηλιακούς ώστε να είναι καθαροί από χιόνι. Στην πρώτη χιονόπτωση και για δύο ολόκληρες μέρες είχαν καλυφτεί από 1 εκ. πάγου που δεν ξυνόταν με τίποτα. Στην Άλτα της Νορβηγίας τον αφαιρέσαμε.

Ανάβουμε τον inverter μόνο με τον κινητήρα αναμμένο. Συνήθως φορτίζουμε μπαταρίες MacBook και φωτογραφικών όσο ταξιδεύουμε. Τις μπαταρίες του drone τις φορτίζουμε πλέον μπροστά κατευθείαν από πρίζα 12V.

Από το Ροβανιέμι και μετά, ψάχνουμε να βρούμε πάρκινγκ με πρίζα 220 V, από αυτές που χρησιμοποιούνται για να συνδέουν το χειμώνα την αντίσταση του κινητήρα, ώστε να πάρει μπροστά το αυτοκίνητο το πρωί.Όλα τα αυτοκίνητα στη Λαπωνία συνδέονται το βράδυ στο ρεύμα, ειδάλλως δεν θα βγάλουν ούτε δύο μέρες. Όμως στη Νορβηγία, μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει πάρκινγκ με πρίζες μετά το Kautokeino. Και εκείνες δε λειτουργούσαν.

Τα βράδια σβήνουμε τα φώτα και αφήνουμε αναμμένο ένα επαναφορτιζόμενο USB φως.

Το βράδυ, πριν πέσουμε για ύπνο, βάζουμε τελευταία φορά μπροστά τον κινητήρα και “μπουμπουνίζουμε” το Webasto. Στη συνέχεια το χαμηλώνουμε στο ελάχιστο, ώστε να μην ανοίγει συχνά και γονατίζει την μπαταρία. Εδώ και μία εβδομάδα βρήκαμε την εξής ισορροπία: ξυπνάμε με εσωτερική θερμοκρασία 15-16 βαθμών C (αντί 19-20C) με εξωτερική θερμοκρασία -2 έως -6C και μέχρι στιγμής η τάση της μπαταρίας δεν έχει πέσει κάτω από τα 12V.Όταν η εσωτερική θερμοκρασία είναι χαμηλότερη, αυτό συνεπάγεται και λιγότερα ανάμματα του ψυγείου μέσα στη νύχτα με αποτέλεσμα ακόμη μικρότερη κατανάλωση ρεύματος.

Διαχείριση ψύχους
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εδώ και μερικές ημέρες είναι η διαχείριση του ψύχους, το οποίο θα ενταθεί όσο μπαίνουμε στον αρκτικό χειμώνα. Διαβάστε ποια προβλήματα αντιμετωπίσαμε μέχρι στιγμής και με ποιους τρόπους προσπαθούμε να τα λύσουμε.
 

Πάγωσαν οι σωλήνες των γκρίζων νερών από την κουζίνα και το WC. Τους καλύψαμε με σωλήνα parmaflex αλλά εν μέρει είναι εκτεθειμένοι (όπως και το κυτίο κάτω από το Iveco) και στους -2C και κάτω δεν έχουμε βρει λύση. Δεν μπορούμε έτσι να ρίξουμε νερό στους νιπτήρες για πλύσιμο πιάτων και προσώπου. Για ντους, ούτε συζήτηση.

Η καμπίνα οδήγησης παγώνει το βράδυ (λόγω… cabrio κατασκευής και μέτριας μόνωσης) και το πρωί έχει θερμοκρασία περιβάλλοντος. Αν αφήσουμε ανοιχτό το πέρασμα προς τα πίσω, ρίχνει τη θερμοκρασία όλου του κάμπερ. Την κλείνουμε λοιπόν ή μία μία τρίφυλλη πόρτα ή τελευταία με μία απλή fleece κουβέρτα. Το πρωί βρίσκουμε πλέον την καμπίνα οδήγησης γεμάτη υγρασία (και στον ουρανό) και μάλιστα παγωμένη.

Με παγετό πάγωσαν και οι πόρτες της καμπίνας εμπρός και η πίσω του κάμπερ. Αυτό οφείλεται στην υγρασία που μένει στους αρμούς (και στις parmaflex ή ελαστικές μονώσεις) με αποτέλεσμα το πρωί να μην μπορούμε να τις ανοίξουμε. Η λύση είναι μία: βάζουμε μπροστά, ανεβάζουμε εσωτερική θερμοκρασία και περιμένουμε τους πάγους να λιώσουν.

Το πιο κρύο σημείο του κάμπερ είναι δυστυχώς το κρεβάτι του παιδιού μια και είναι μακριά από το Webasto (έχει αεραγωγό αλλά δεν αρκεί) και ακριβώς πίσω από την… αίθρια καμπίνα οδήγησης. Οπότε, από την ημέρα που περιορίσαμε τη λειτουργία του Webasto για εξοικονόμηση ενέργειας κοιμόμαστε και οι τρεις μαζί, πίσω στο διπλό κρεβάτι. Η Βούλα με την Αναστασία από τη μία πλευρά και ο Άκης από την άλλη. Και είναι τέλεια έτσι.

Τα βράδια κλείνουμε πλέον και τα στόρια του κάμπερ από μέσα ώστε να περιορίσουμε έστω ελάχιστα το κρύο από έξω. Όμως την όλη δουλειά κάνουν τα διπλά πλαστικά παράθυρα.

Στην Άλτα καλύψαμε τα κουτιά των 2+1 μπαταριών με υαλοβάμβακα. Ο Νορβηγός που μας τον προμήθευσε χαμογέλασε με την ιδέα: “εμείς τις αφήνουμε όπως έχουν. Το κρύο θα μπει έτσι κι αλλιώς”.
 

Το πρωί, ακόμη και με 2-30Cδεν βάζουμε απευθείας μπροστά τον κινητήρα αλλά πρώτα ζεσταίνουμε το υγρό ψύξης με το Webasto για 10-15’. Αυτό βέβαια τραβάει λίγο ρεύμα από την μπαταρία…

Πλέον, όταν ταξιδεύουμε, κρατάμε αναμμένο το Webasto θέρμανσης πίσω ώστε να μην έχει κρυώσει το living room όταν σταματήσουμε.

Ο θερμοστάτης του κινητήρα του Iveco είναι πολύ ανοιχτός και δύσκολα ανεβάζει 800C ακόμη και το καλοκαίρι (μόνο σε ανηφόρες όταν δουλεύει το turbo). Με πολύ κρύο, δύσκολα ανεβάζει πάνω από 500C, οπότε τις τελευταίες ημέρες δεν τον σβήνουμε καν όσο είμαστε στο δρόμο.

Τα πρωινά, χρειάζονται 25-30’ για να ζεσταθεί ο αέρας του καλοριφέρ ώστε να ανεβάσει θερμοκρασία στην καμπίνα και να ξεθολώσει τα τζάμια. Για το τελευταίο, δεν δουλεύει και το A/C, οπότε τα καθαρίζουμε από μέσα με ένα “μαντζαφλέρι”.

Share This