Ο δρόμος προς το νότο
Μετά από δύο εβδομάδες και 1.300 μίλια αφήσαμε πίσω μας το καταχείμωνο στη Νέα Υόρκη και φτάσαμε με κοντομάνικα στην ανατολική ακτή της Φλόριντα. Με τελική ταχύτητα 50 μίλια την ώρα…
κείμενο & φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης
Στις 26 Ιανουαρίου το βράδυ φύγαμε τελικά από τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω τους αγαπημένους φίλους που μας φιλοξένησαν για τρεις εβδομάδες στο Χάρλεμ και άλλους που μας ξενάγησαν στην Αστόρια και κάναμε διακόσια άνετα μίλια στο τιμόνι ενός νοικιάρικου Kia K5. Είχαμε κλείσει το μικρότερο Soul και μας προέκυψε αυτό το sport sedan με 180 PS που ούτε καν γνωρίζαμε την ύπαρξή του.
Τελικά, αποδείχτηκε μαγικό χαλί στον αυτοκινητόδρομο Turnpike και στον Interstate 95. Από τη στιγμή που διέθετε και συνδεσιμότητα με Apple CarPlay και πληρωμένη κάρτα για τα διόδια (ναι, πληρώνεις διόδια στο New Jersey!), φτάσαμε απροβλημάτιστα σε ένα Motel 6 λίγο πριν τη Βαλτιμόρη και πιάσαμε τρίκλινο με 65 δολάρια. Με κατσαρίδες στους τοίχους και βουλωμένη λεκάνη τουαλέτας. Δεν πτοηθήκαμε όμως, καθώς την επόμενη θα παραλαμβάναμε το Iveco μας από το λιμάνι. Ένα μήνα ακριβώς από την ημέρα που το είχα αφήσει στο λιμάνι της Αμβέρσας…
Στις εννέα το πρωί είμασταν έξω από την εταιρία εκτελωνιστών Pride για να πάρουμε τα έγγραφα. Η κυρία του escort service που μας συνόδευσε υποχρεωτικά στο λιμάνι, με το καλημέρα αποδείχτηκε αρνήτρια Covid, εμβολίων και μάσκας – όταν φόρεσα ευγενικά τη δική μου στο Subaru της. “It’s just a cold, none in my family is vaccinated – they are useless”, ξεστόμισε με εκείνη τη ξινή προφορά Βαλτιμόρης. Δεν της απάντησα γιατί κατάλαβα ότι ήταν αμετανόητη Τραμπίστρια – όχι απλά ρεπουμπλικάνα – με πολύ χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Το μυαλό μου ήταν να βάλω μπροστά το Iveco και να το βγάλω στον δρόμο, όχι να της αλλάξω μυαλά.
Η διαδικασία αποδείχτηκε γρήγορη στο λιμάνι. Η μπαταρία είχε αδυνατίσει μετά από ένα μήνα ακινησίας, όμως το Noco Boost ήταν φορτισμένο, το σύνδεσα και αμέσως ο turbodiesel πήρε για πρώτη φορά μπροστά σε αμερικανικό έδαφος. Μία νοσταλγία με κατέκλυσε εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό όταν πήγαινα να συναντήσω τα κορίτσια που με περίμεναν στο Kia. Έτσι ακριβώς είχα αισθανθεί τον Ιούνιο του 2009, όταν πρωτοβγήκαμε στους δρόμους του Λος Άντζελες με το Discovery, που είχε έρθει με πλοίο από το Σίδνεϊ.
Όμως αυτή είναι μία άλλη ιστορία. Ας παραμείνουμε στην ανατολική ακτή, απ’ όπου ξεκινά η μεγάλη μας περιπέτεια στην αμερικανική ήπειρο. Πριν παραδώσουμε το Kia στο αεροδρόμιο, το πήραμε για μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο της Βαλτιμόρης, η οποία μας φάνηκε πολύ καθαρή και ήσυχη, παρά την κακή φήμη για την εγκληματικότητά της. Διάβασα ότι το 2015, ο δείκτης δολοφονιών ήταν 14πλάσιος της Νέας Υόρκης – περίπου 350 τον χρόνο! Μία ώρα ήταν αρκετή για να μπούμε στο μνημείο Ουάσινγκτον και για να τριγυρίσουμε στο κέντρο, όπου δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Έτσι για να λέμε ότι είδαμε αυτή την ιστορική – για τα αμερικανικά δεδομένα – πόλη.
Test drive
Δοκιμάσαμε και ένα Ford Bronco με το που φτάσαμε στη Φλόριντα.