Πάσχα στην Αντίγουα Γουατεμάλα
Στην Αντίγουα, η Semana Santa (Άγια Εβδομάδα), είναι η πιο τουριστική περίοδος όλου του χρόνου. Γιορτάζεται με μοναδικό τρόπο και γι’ αυτό συρρέει πολύς κόσμος στην ιστορική αυτή πόλη που βρίσκεται κάτω από τρία ηφαίστεια.
κείμενο & φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης
Το έξυπνο πουλί από το μύτη πιάνεται, σωστά; Έτσι κι εμείς πήγαμε στην Αντίγουα Γουατεμάλα λίγο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών και το μάθαμε μόνο όταν φτάσαμε εκεί. Μετά από τόσα ταξίδια, ομολογώ ότι έχουμε πάψει να μελετούμε τους προορισμούς μας από πριν.
Καλή η φιλοσοφία «πάμε και βλέπουμε», όμως κάποιες φορές χρειάζεται σχετική έρευνα.
Στην Αντίγουα, η Semana Santa (Άγια Εβδομάδα), είναι η πιο τουριστική περίοδος όλου του χρόνου. Γιορτάζεται με μοναδικό τρόπο και γι’ αυτό συρρέει πολύς κόσμος στην ιστορική αυτή πόλη που βρίσκεται κάτω από τρία ηφαίστεια. Κι ενώ εμείς ως βετεράνοι ταξιδευτές είμασταν σίγουροι ότι θα βρίσκαμε κατάλυμμα με 10-15 δολάρια τη βραδιά (γι’ αυτό δεν κλείσαμε περισσότερες μέρες στο Airbnb), οι τιμές που βρήκαμε στα πιο φτηνά hostel ήταν από 60-70 δολάρια και πάνω. Δηλαδή τριπλάσιες του ημερήσιου προϋπολογισμού μας!
Και ο Φελίπε να μην έχει διαθέσιμο δωμάτιο. Ή μάλλον είχε, αλλά ζητούσε κι αυτός τουλάχιστον 50 δολάρια για εκείνες τις μέρες. Δεν αγχωθήκαμε βέβαια. Για σιγουριά κλείσαμε διαδικτυακά ένα πάμφθηνο δωμάτιο ψηλά στο βουνό και την επόμενη που περπατούσαμε στην Αντίγουα η τύχη μας χαμογέλασε και το ακυρώσαμε, όταν ανακαλύψαμε στο κέντρο ένα hostel χωρίς επιγραφή που μόλις είχε ανοίξει. Ήταν το φτηνότερο απ’ όλα (πάλι ακριβό – 30 δολάρια) γιατί ήταν το χειρότερο.
Ένα μεγάλο σπίτι σκονισμένο και γεμάτο σαβούρα, το οποίο ο Αμερικανός ιδιοκτήτης του το νοικιάζει με τον μήνα, όχι με τη μέρα. Κλείσαμε λοιπόν δωμάτιο για μία εβδομάδα, καθώς έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε το καθολικό Πάσχα στην καρδιά της πόλης. Μπορεί να αυτοπροσδιορίζομαι ως αγνωστικιστής, δεν είμαι όμως αρνητής όμορφων θρησκευτικών παραδόσεων, τις οποίες παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και το ίδιο θέλω να κάνει και το παιδί μας.
Για πολιτισμικούς λόγους αλλά και γιατί εκεί καταλαβαίνεις και την ψυχή ενός λαού. Και το έθιμο των alfombras στην καθολική Αντίγουα είναι πολύ ιδιαίτερο, γι’ αυτό και βρίσκεται στο bucket list εκατομμυρίων ταξιδιωτών. Alfombras είναι τα πολύχρωμα χαλιά από άμμο, πριονίδι, κομφετί, πευκοβελόνες και άνθη που φτιάχνονται καθημερινά στα καλντερίμια της πόλης και είναι η αποθέωση της εφήμερης τέχνης που συμβολίζει ότι τίποτε δεν είναι μόνιμο, ούτε καν η ζωή και ο θάνατος.
Μετά από ώρες δημιουργίας ντόπιων καλλιτεχνών, ολόκληρων οικογενειών, επιχειρήσεων αλλά και περαστικών (πάντα είσαι ευπρόσδεκτος να βοηθήσεις στη δημιουργία ενός χαλιού), το απόγευμα περνά το άρμα με τον εσταυρωμένο και ένα δεύτερο με την Παναγία, τη δημοτική μπάντα και τους πιστούς, και το έργο καταστρέφεται. Ειδικοί καθαριστές που ακολουθούν την παρέλαση καθαρίζουν τα πάντα στη στιγμή, μέχρι να φτιαχτεί άλλο χαλί την επόμενη μέρα. Από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι το Πάσχα, σχεδόν κάθε μέρα επαναλαμβάνεται αυτό, με αποκορύφωμα βέβαια τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής.
Τα άρματα έχουν μέγεθος νταλίκας και συνοδεύονται από γεννήτριες που υποστηρίζουν τον φωτισμό τους. Τα μεταφέρουν δεκάδες πιστοί σύμφωνα με τον ρυθμό της κάθε μέρας και με την ανάλογη μουσική υπόκρουση. Πένθιμα εμβατήρια την Παρασκευή, ένδοξα το Σάββατο, χαρούμενα την Κυριακή.
Κι εμείς είχαμε δωμάτιο πάνω στη 2η λεωφόρο, απ’ όπου οι μεγαλειώδεις αυτές παραστάσεις περνούσαν κάθε βράδυ, μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Δε χρειαζόταν να πάμε στον επιτάφιο, ερχόταν αυτός στην πόρτα μας. Και όλη τη μέρα είχαμε τον χρόνο, αφού τελείωναν τα μαθήματα της μικρής και οι δικές μας δουλειές, να σουλατσάρουμε στο κέντρο, να πηγαίνουμε για φαγητό στο mercado (την κλειστή αγορά), σε κάποια καντίνα ή taqueria, και να επιστρέφουμε στο δωμάτιό μας για ένα ζεστό μπάνιο.
Η ζωή ενός backpacker μπορεί να είναι χαμηλού κόστους, δεν παύει όμως να έχει πολυτέλειες που λείπουν από εμάς τους overlanders._A.T.
