Συγχωρήστε μας αλλά δεν γνωρίζαμε τη Σιγκισοάρα, ούτε σαν πόλη, ούτε σαν όνομα.
Ο καλός φίλος ταξιδιώτης Γιάννης Γιαννόπουλος, ο οποίος έχει ξεκινήσει ήδη το επόμενο Overlanddiaries ταξίδι του στον κόσμο, αναφέρθηκε στην πόλη όταν του είπαμε ότι βρισκόμασταν στην Τρανσυλβανία. Μετά από μία σύντομη έρευνα στο google αποφασίσαμε ότι έπρεπε να πάμε.
Φτάσαμε λίγο πριν το σούρουπο στην πόλη και με τη μία διασχίσαμε το ιστορικό κέντρο μήπως βρούμε κάποιο πάρκινγκ για να αράξουμε και να κοιμηθούμε.
Τελικά ήταν πιο εύκολο απ΄ ό,τι περιμέναμε: στη μεγάλη, χωμάτινη πλατεία όπου δεσπόζει το ξενοδοχείο Double Tree Hilton βρήκαμε το τέλειο μέρος για να παρκάρουμε. Τελικά μείναμε εκεί δύο νύχτες.
Το επόμενο πρωϊνό ήρθε βέβαια ο υπάλληλος του Δήμου για να πληρώσουμε το πάρκινγκ που τελικά ήταν απίστευτα οικονομικό: μόλις 6 λέι, 1,2 ευρώ δηλαδή όλη τη μέρα! Και είμασταν μόνο 10 σκαλιά – κυριολεκτικά – από την παλιά πόλη.
Μην μου ζητήσετε τώρα εδώ να αναφερθώ σε όλη – την πλούσια – ιστορία της Σιγκισοάρα, την οποία εύκολα μπορείτε να βρείτε στη wikipedia (κι εγώ εκεί ανέτρεξα). Ένα θα σας πω: ότι η παλιά πόλη στα ρωμαϊκά χρόνια ήταν γνωστή ως Castrum Sex.
Μην τρέχει όμως ο λογισμός σας σε νύχτες ακολασίας με ντροπαλές κορασίδες μέσα σε πνιγηρά κάστρα διότι Sex είναι το λατινικό του έξι. “Κάστρο Νο6” δηλαδή λεγόταν ή κάτι τέτοιο.
Σήμερα η Σιγκισοάρα δίκαια συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται για μία καλά διατηρημένη μεσαιωνική πόλη με πλακόστρωτους δρόμους, μία μεγάλη ευάερη πλατεία, μία ατέλειωτη σκεπασμένη σκάλα που ανεβαίνει ψηλά και ένα καταπληκτικό πύργο του ρολογιού ακριβώς στην είσοδο της ιστορικής πόλης, στον οποίο στεγάζεται ένα μουσείο – όχι κάτι το ιδιαίτερο.
28.000 κατοίκους έχει η Σιγκισοάρα και πολλούς περισσότερους τουρίστες σε ετήσια βάση.
Μέσα στη μέρα θα συναντήσετε αρκετά γκρουπ και μεμονωμένους τουρίστες – φαντάζομαι κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες – ενώ το βράδυ η παλιά πόλη είναι πιο ήσυχη, ακόμη πιο ρομαντική, καθόλου τρομακτική, παρότι σε ένα από τα σπίτια του κεντρικού δρόμου λένε ότι γεννήθηκε ο Πρίγκηπας Τέπες, ο γιος του Βλαντ Δράκουλα και αυτός που ενέπνευσε – λένε – τον Μπραντ Στόκερ να γράψει το μυθιστόρημά του αιώνες μετά.
Σας αφήνω εδώ να ταξιδέψετε με μερικές από τις εικόνες μας σ’ αυτήν τη γραφική πόλη που σε ταξιδεύει πίσω στο μεσαίωνα μέσα σε δύο βήματα.