Χθες είδαμε για πρώτη φορά το Βόρειο Σέλας. Από τον 62ο παράλληλο του βορρά μέσα στο εθνικό πάρκο Κόλι. Διαβάστε εδώ την ιστορία μίας φωτογραφίας που θα θυμόμαστε για καιρό.
Από μέρες το σκεφτόμασταν – ειδικά η Βούλα – ότι αργά ή γρήγορα θα βλέπαμε το Βόρειο Σέλας. Προσωπικά δεν πίστευα ότι θα γίνει τόσο νωρίς – στον 62ο παράλληλο είμαστε ακόμη – όμως είχαμε ήδη κατεβάσει την εφαρμογή My Aurora Forecast στο κινητό. Το βλέπαμε ότι εμφανιζόταν αυτές τις μέρες πιο βόρεια και κυρίως στον αρκτικό κύκλο της Ρωσίας και του Καναδά.
Το θαυμάσιο αυτό ουράνιο φαινόμενο παρατηρείται κυρίως στους πόλους και είναι κάτι σαν ηλιακός άνεμος που παίρνει σχήματα καπνού και χρώματα πράσινου, κίτρινου, λευκού και όχι μόνο στην ατμόσφαιρα τις ξάστερες νύχτες του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για έναν βομβαρδισμό από φορτισμένα μικροσωματίδια – ηλεκτρόνια ατόμου κυρίως – από τον ήλιο τα οποία έλκονται από τη βαρύτητα της γης και στη συνέχεια προσκρούουν με μικρή γωνία στο επάνω μέρος της ατμόσφαιρας. Ή κάπως έτσι.
Το αποτέλεσμα είναι ένα θεαματικό οπτικό φαινόμενο, το οποίο έχει μπει στο λεγόμενο bucket list των περισσότερων ανθρώπων στα χρόνια του instagram – ακόμη και στόχος ζωής για μερικούς: “να το δω μια φορά κι ας πεθάνω”.
Χθες το βράδυ φτάσαμε σούρουπο στο εθνικό πάρκο Koli, περάσαμε το κεντρικό λιμανάκι και αράξαμε σε ένα ανοιγματάκι πάνω στο χωματόδρομο ακριβώς δίπλα στη λίμνη.
Όταν βράδιασε βγήκα να βγάλω μερικές φωτογραφίες της σελήνης που ανέτειλε με το τριπόδι και του Iveco με τη λίμνη ακριβώς από πίσω του. Μετά μπήκα μέσα, ετοιμαστήκαμε για ύπνο και όταν η Βούλα με την Αναστασία ξάπλωσαν στο διπλό κρεβάτι (το κάνουμε πού και πού σαν δώρο στη μικρή) ξαναβγήκα με τη Sony a99, το τριπόδι και το κινέζικο ντεκλανσέρ μου.
Σε κάποια φάση και ενώ έβγαζα από μακριά και πίσω το Iveco με έκθεση περίπου 120 δευτερόλεπτα, είδα ένα αχνό πράσινο στον ουρανό προς τα δυτικά. “Μπα, ιδέα μου θα είναι”, είπα, “έχουν ανοίξει τα μάτια μου και βλέπω διάφορα”. Κι όμως…
Σε δευτερόλεπτα εμφανίζεται αυτό το πράσινο κύμα και ίσα που προλαβαίνω να πατήσω το κουμπί του intervalometer με 400 ISO και f4.0. Μετά από ένα λεπτό (64” για την ακρίβεια) αφήνω το κουμπί και να η πρώτη φωτογραφία.
Βλέπω ότι το σέλας κινείται γρήγορα, αλλάζω θέση και ταυτόχρονα φωνάζω τα κορίτσια να βγουν έξω από μακριά, ώστε να μην το χάσουν. Ντύνονται στο φτερό, βγαίνουν και ναι η Αναστασία βλέπει ότι το Βόρειο Σέλας δεν είναι προϊόν της φαντασίας αλλά πραγματικότητα.
Η Βούλα είδε ότι η εφαρμογή μόλις είχε στείλει notification ότι θα εμφανιστεί με βάση το γεωγραφικό μας πλάτος.
Οι επόμενες 3 φωτογραφίες που πρόλαβα να βγάλω στο μόνο άνοιγμα του δρόμου που έβλεπε χωρίς να μεσολαβούν δέντρα τη λίμνη και προς το σέλας βορειοδυτικά, βγήκαν όλες χωρίς ακριβή φωτομέτρηση αλλά ενστικτώδη έκθεση από 58-64”, με f4.0 και 400 ISO πάντα.
Οι φωτογραφίες που έβγαλα μετά ήταν με ακόμη μεγαλύτερη έκθεση (74”, 94” έως 112”) και εκεί είδα ότι φαινόταν το σέλας αχνά ενώ με γυμνό μάτι δεν το διέκρινα.
Λογικό, μια και στη φωτογραφία όλο το σκηνικό είναι υπερφωτισμένο. Να σημειώσω εδώ ότι έχω και δυσχρωματωψία – νομίζω περισσότερο στο κόκκινο και λιγότερο στο πράσινο.
Να λοιπόν ποιο θα είναι το χόμπι μας τις επόμενες νύχτες. Δεν το έχω σπουδάσει ιδιαίτερα φωτογραφικά – ούτε είμαι φωτογράφος αστρονομίας – αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να βελτιώσω το αποτέλεσμα.
Να σημειώσω, τέλος, ότι το φαινόμενο ήταν πιο έντονο απ’ ότι περίμενα. Το βλέπεις κανονικά με γυμνό μάτι και είναι κινηματογράφος – δηλαδή κινείται διαρκώς. Όμως με την κάμερα που έχω δεν υπάρχουν τα ISO για τέτοιο βίντεο τη νύχτα.
Απλά στη φωτογραφία – ακόμη και χωρίς photoshop – το κύμα εμφανίζεται πιο έντονο. Ωραία βραδιά η χθεσινή με ένα θαυμάσιο δώρο της φύσης. _Άκης Τεμπερίδης