Τι τρέχει με το Iveco;
Μετά από πέντε χρόνια συμβίωσης, η σχέση μας με το Iveco θυμίζει ηλικιωμένα ζευγάρια που τρώγονται μεταξύ τους αλλά χώρια δεν μπορούν.
κείμενο & φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης
Αν εξαιρέσουμε τη χαμηλή ταχύτητα ταξιδιού (65-75 χλμ./ώρα) και τη θορυβώδη καμπίνα, δεν έχουμε παράπονο από το VM90. Έχει τις διαστάσεις, τις εκτός δρόμου δυνατότητες και τον περιπετειώδη χαρακτήρα που θέλαμε για το The World Offroad.
Στον δρόμο κινεί την περιέργεια και χάρη σ’ αυτό έχουμε γνωρίσει πολύ κόσμο. Και το κυριότερο; Είναι ιδιαίτερα αξιόπιστο αν κρίνουμε από το ότι στα 85.000 χιλιόμετρα που έχουμε κάνει σε μία πενταετία, μόνο το turbo χρειάστηκε επισκευή μέχρι τώρα. Το θέμα όμως είναι άλλο. Ενώ πρόκειται για μία στιβαρή κατασκευή φτιαγμένη για χαμηλές ταχύτητες και μικρές αποστάσεις σε κακοτράχαλο περιβάλλον, εμείς το υποβάλλουμε σε μία διαδικασία για την οποία δε φτιάχτηκε ως όχημα: πολλά χιλιόμετρα σε ασφάλτινες ταχύτητες.
Δεδομένου ότι είναι ένα μικρό φορτηγό παλαιάς σχολής, το αποτέλεσμα είναι να φθείρει τον εαυτό του, απαιτώντας προσοχή και συνεχή συντήρηση. Τα λάδια με το φίλτρο λαδιού του κινητήρα χρειάζονται αλλαγή κάθε 6.000 χιλιόμετρα και ο άξονας της μετάδοσης συχνό γρασάρισμα. Τα ακρόμπαρα και οι σύνδεσμοι της ανάρτησης, φθείρονται γρήγορα. Τα πεντάλ γκαζιού και συμπλέκτη, ντίζες είναι και κάποια στιγμή θα κοπούν, όπως είναι φυσικό. Τα φρένα είναι αδύναμα για τους 4,5 τόνους του δικού μας VM90, όταν ένα στρατιωτικό ζυγίζει κάτω από τρισήμισι – οπότε καταπονούνται δυσανάλογα.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από μνημειώδη συντήρηση στην Παύλος Κοντέλλης ΑΒΕΕ την άνοιξη του 2019 και την αλλαγή πολυάριθμων εξαρτημάτων για προληπτικούς λόγους, είχαμε ανάλογης εμβέλειας παρεμβάσεις τον Νοέμβριο του 2021 στην Ιταλία, πάντα με τη συγκινητική συμπαράσταση της ελληνικής αντιπροσωπείας και της Iveco Genuine Parts.
Στα χιλιόμετρα που μεσολάβησαν, ένα ελαφρύτερο και πιο σύγχρονο 4×4 δε θα χρειαζόταν τόσα εξαρτήματα, θεωρητικά πάντα. Το πρόβλημα με τα φρένα που αντιμετωπίσαμε στην Καλιφόρνια, οφείλεται μάλλον σε αστοχία του σέρβο που τοποθετήσαμε στην Ιταλία πριν από μερικούς μήνες. Το οποίο – προσέξτε – καθότι είναι παλαιός κωδικός, δεν υπήρχε στις αποθήκες της Iveco, αλλά το προμηθευτήκαμε από την Bosch. Επίσης, τον τελευταίο καιρό κολλάει η μίζα, την οποία είχαν αλλάξει το 2019 οι άνθρωποι του Κοντέλλη στην Αθήνα. Πάλι καλά που ο κινητήρας παίρνει μπροστά με το παραμικρό σπρώξιμο.
Το συγκεκριμένο VM90 ανακατασκευάστηκε το 2011 από εξειδικευμένο συνεργείο στην Ιταλία κι εκεί, πέρα από το ότι επιμήκυναν το πλαίσιο, ενίσχυσαν την ανάρτηση και τοποθέτησαν ολοκαίνουργο κινητήρα με ιμάντα χρονισμού, έκαναν κάποιους αυτοσχεδιασμούς, πάντα με σκοπό τη βελτίωση της απόδοσης.
Διαθέτει intercooler που δεν προβλέπεται στη συγκεκριμένη έκδοση του κινητήρα Sofim, καθώς και ιαπωνικό turbo ΙΗΙ από μοντέλα Peugeot και Isuzu και όχι εκείνο που φορούν τα ανάλογης ηλικίας Iveco Daily. Γι’ αυτό στη Νορβηγία αναγκαστήκαμε να στείλουμε την τουρμπίνα για επισκευή, μιας και δεν ταίριαζε το αυθεντικό που μας έστειλε η Iveco μέσα σε δύο μέρες από την Ιταλία.
Το ότι ταξιδεύουμε όμως με ένα αναλογικό, παλαιάς κοπής όχημα, έχει τα καλά του. Ακριβώς επειδή δεν διαθέτει αισθητήρες και ηλεκτρονικές μονάδες ελέγχου που μπορούν να σε αφήσουν απροειδοποίητα στη μέση του δρόμου και δεν επισκευάζονται, όλα τα πιθανά προβλήματα μπορούν να λυθούν καθ’ οδόν, αρκεί να έχεις κάποιες γνώσεις μηχανικού.
Το κακό είναι ότι σε ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ, τα περισσότερα συνεργεία δεν θέλουν να ασχοληθούν με ένα στρατιωτικό Iveco, γι’ αυτό ακριβώς ψάχναμε κι εμείς τοπικό συνεργείο στην επαρχία της Καλιφόρνια για να μας φτιάξουν τα φρένα. Αντίθετα, σε χώρες όπως το Μεξικό – όπου βρισκόμαστε πλέον – το Μαρόκο ή το Πακιστάν, χώρες δηλαδή όπου υπάρχουν πολλά τοπικά συνεργεία και έμπειροι μηχανικοί με χαμηλό κόστος εργατοώρας, η συντήρηση και επισκευή του VM90 είναι εύκολη και σχετικά οικονομική υπόθεση. Αχρείαστοι να είναι…_A.T.
