Californication

Το ομώνυμο κομμάτι των Red Hot Chilli Peppers περιγράφει μία Καλιφόρνια που έχει χάσει το νόημα της ζωής. Εμείς χάσαμε το νόημα του ταξιδιού στην Καλιφόρνια, για εντελώς διαφορετικούς βέβαια λόγους, οπότε ας μας συγχωρεθεί η αυθαίρετη χρήση του τίτλου του τραγουδιού.

κείμενο & φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης 

Μπορώ να πω ότι ο Μάιος και ο Ιούνιος ήταν οι πιο συναρπαστικοί μήνες του ταξιδιού μας από τη στιγμή που πατήσαμε πόδι στην αμερικανική ήπειρο. Σίγουρα ήταν οι πιο φωτογενείς. Όμως ο Ιούλιος μπήκε στραβά και έτσι πήγε μέχρι το τέλος, με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να πιστεύουμε στο κακό μάτι μεταξύ σοβαρού κι αστείου.

Αρχικά κολλήσαμε  covid-19 και παρότι περάσαμε την ασθένεια σαν γρίπη την πρώτη εβδομάδα, τη δεύτερη έμεινε η ουρά της με καταρροή και βήχα, ενώ τις επόμενες δύο μας άφησε μία κόπωση που παρέμεινε μέχρι και τις αρχές Αυγούστου. Πάλι τυχεροί είμασταν που την περάσαμε ανώδυνα – ειδικά το παιδί – όμως γνωρίζουμε πλέον ότι πρόκειται για μία επίμονη ασθένεια με εντελώς διαφορετικά συμπτώματα για τον καθένα μας.

Την εβδομάδα που είμασταν ακόμη θετικοί και προσπαθούσαμε να μην έρθουμε σε επαφή με κόσμο, άρχισε να νοσεί και το τέταρτο μέλος της παρέας. Ένα βγαλμένο κολάρο του turbo αρχικά μας έβαλε σε υποψίες για το χειρότερο.

Μετά, μπήκαμε στην Καλιφόρνια με 10 χλμ./ώρα και κομμένη ντίζα γκαζιού. Και όταν τη φτιάξαμε, κατέρρευσε το σέρβο και φτάσαμε πρακτικά χωρίς φρένα στο Σαν Φρανσίσκο και μάλιστα από την παραλιακή US-1, την πρώτη ίσως διαδρομή που απαιτούσε καλό φρενάρισμα στη μέχρι στιγμής πορεία μας στην Αμερική.

Όλα αυτά είναι μικρά προβλήματα όταν τα βλέπεις με ψύχραιμο μάτι από μακριά, όταν όμως είσαι μέσα στο ταξίδι – και μάλιστα ένα ταξίδι που είναι όλη σου η ζωή – εστιάζεις τόσο σε αυτά, που τελικά χάνεις το κουράγιο σου. Κάποιες φορές ακόμη και το νόημα αυτού που κάνεις. Το έχω ξαναγράψει: όταν το αυτοκίνητο πονάει, εμείς αρρωσταίνουμε, οπότε χάνουμε κάθε διάθεση για εξερεύνηση, για περιπέτεια και για παιχνίδι, για φωτογραφίες και βίντεο.

Και δεν είναι μόνο συναισθηματικό θέμα αυτό αλλά και πρακτικό. Και οικονομικό βεβαίως. Αν σε περίπτωση σοβαρής βλάβης, για παράδειγμα, το Iveco πρέπει να μείνει για μέρες στο συνεργείο, εμείς πρέπει να πάμε σε ξενοδοχείο και αυτό από μόνο του μπορεί να τινάξει στον αέρα τον μηνιαίο προϋπολογισμό μας, ειδικά σε μία ακριβή πλέον χώρα όπως οι ΗΠΑ. Για να μην πω ότι ένας κολλημένος κινητήρας μπορεί να καταστρέψει όλο το πρότζεκτ μία για πάντα.

Αυτές είναι σκέψεις καλά κρυμμένες στο υποσυνείδητο και βγαίνουν στην επιφάνεια όταν παρουσιάζεται το πρώτο πρόβλημα, ακόμη και το πιο μικρό. Τη μέρα που πηγαίναμε προς το Γιοσέμιτι, μετά από ώρες στο συνεργείο, και τα τακάκια δάγκωσαν τους δίσκους, με αποτέλεσμα να πάρουν φωτιά στην προσπάθειά μας να το επιστρέψουμε στον μηχανικό που είχε προκαλέσει το πρόβλημα, έσκουζα από τα νεύρα μου.

“Θα το παρατήσω και θα συνεχίσουμε με σακίδια πλάτης το ταξίδι”, φώναζα μέσα στο χωριό ενώ κάποιοι οδηγοί μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε, καθώς έβγαιναν φλόγες από κάτω. Κάποιες στιγμές λέω μέσα μου ότι ίσως να μην έχω το κουράγιο να αντιμετωπίσω κάτι πραγματικά σοβαρό στο μέλλον, όπως ένα σπασμένο κινητήρα στη μέση του πουθενά, κάτι που αντιμετωπίσαμε  στο πρώτο μας ταξίδι.

Ομολογώ ότι δεν έχω διάθεση πλέον, ούτε να μένουμε στη μέση του δρόμου, ούτε να χωνόμαστε από κάτω με την Βούλα να φτιάξουμε κάτι που συνήθως είναι πάνω από τις δυνατότητές μας. Μην ξεχνάτε ότι ούτε μηχανικοί είμαστε, ούτε και μπορούμε να γίνουμε σε αυτή την ηλικία. Αν πιστεύετε ότι είναι λάθος αυτή η νοοτροπία από τη στιγμή που επιλέξαμε να ζούμε πάνω σε τέσσερις τροχούς, έχετε απόλυτο δίκιο.

Τώρα που έχουμε λύσει (για την ώρα) τα όποια τεχνικά προβλήματα του Iveco και είμαστε πλέον στην Μπάχα Καλιφόρνια σε ρυθμούς διακοπών, νιώθω και πάλι έτοιμος να αντιμετωπίσω οτιδήποτε κι αν μας συμβεί. Απλά, η συσσωρευμένη κούραση και πιθανότατα η αναθεματισμένη μέση ηλικία σε καταβάλλουν.

Όμως ένα πράγμα μου δίδαξαν οι τελευταίες στραβές του καλοκαιριού: ότι αυτό το ταξίδι που ξεκινήσαμε πριν από τέσσερα χρόνια, είναι κάτι παραπάνω από τα όποια τεχνικά προβλήματα του αυτοκινήτου. Αν αυτό μας προδώσει – που το ταλαίπωρο δεν το έχει κάνει ποτέ μέχρι τώρα – θα βρούμε τον τρόπο να συνεχίσουμε. Με ή χωρίς αυτό…_A.T.