20 μίλια κάτω από το όριο

Όποτε είχα οδηγήσει στις ΗΠΑ, το άγχος μου ήταν τα αυστηρά όρια ταχύτητας. Μόνο που αυτή τη φορά, η ανησυχία στο τιμόνι του Iveco ήταν ότι δεν μπορούσαμε να κινηθούμε κοντά σε αυτά…

κείμενο & φωτογραφίες: Άκης Τεμπερίδης 

Το 2013 ταξίδεψα από τη μία ακτή στην άλλη στο τιμόνι μίας Maserati Quattroporte και το cruise control ήταν αυτό που με γλύτωσε από αμερικανική φυλακή υψίστης ασφάλειας. Αυτή τη φορά με το Iveco, με το που βγήκαμε στον i95, όπου το όριο είναι 65 με 70 μίλια/ώρα, αντιμετωπίσαμε το ακριβώς αντίθετο πρόβλημα: όχι την υπερβολική ταχύτητα αλλά την υπερβολικά χαμηλή ταχύτητα.

Ένας άγραφος κανόνας στα “στέιτς” είναι ότι όλοι πηγαίνουν 5-10 μίλια πάνω από το όριο. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε και οι νταλίκες, οι οποίες δεν έχουν κόφτη όπως στην Ευρώπη. Προσέξτε τώρα: το Iveco με τόσο κοντές σχέσεις μετάδοσης και με τα χαμηλά ελαστικά που φορά, με τέρμα γκάζι πιάνει μόλις 95 χλμ./ώρα, δηλαδή 60 μ.α.ω. Πρακτικά, πάνω από τα 80 (50 μ.α.ω.) δεν μπορείς να οδηγήσεις, αφού ήδη ο κινητήρας γυρίζει στο όριο των 3.500 σ.α.λ.

Το αποτέλεσμα;

Εμείς να πηγαίνουμε με 45-50 μ.α.ω. με τον turbodiesel να μας παίρνει τ’ αυτιά και να μας περνάνε οι Mack νταλίκες με +30 μ.α.ω. Κι όμως κανένας δεν μας έκανε σινιάλο. Απλά, η ψυχολογία πέφτει στα τάρταρα, ειδικά στην παραμικρή ανηφόρα, όπου η ταχύτητα πέφτει στα 40 μ.α.ω., πόσο μάλλον όταν έχεις μία τόσο τεράστια χώρα να καλύψεις μπροστά σου.

Και ο άλλος κανόνας εδώ – γραπτός μάλιστα – είναι το κατώτατο όριο ταχύτητας, το οποίο είναι 20 μ.α.ω. κάτω από το ανώτατο. Μπορεί μέχρι στιγμής να μην μας σταμάτησε περιπολικό της αστυνομίας, είμαι όμως σίγουρος ότι μία μέρα θα μας κόψουν κλήση για μη υπέρβαση του κατώτατου ορίου. Γι’ αυτό και μετά τη μικρή Ουάσινγκτον της Βόρειας Καρολίνας αφήσαμε τον i95 και κινηθήκαμε από τον US17 μέχρι τη Φλόριντα._Α.Τ.