America the Beautiful
We start exploring the US national parks from Texas towards Utah. And we still have a long way ahead…
text & phnotography | Akis Temperidis
Το ταξίδι αυτό είναι σαν ψυχολογικό roller coaster, όπως και η ίδια η ζωή εξάλλου. Τη μία στιγμή βαριέσαι και χάνεις το νόημα, ή πιστεύεις ότι δεν έχεις άλλο κουράγιο να προχωρήσεις. Και την άλλη τα πάντα συνωμοτούν – το τοπίο, ο καιρός, η ενέργεια – και τότε λες μέσα σου, «έτσι θέλω να ζω για πάντα».
Θυμάμαι τη μέρα που φτάσαμε στο Μπλαφ της Γιούτα…
Ένα χωριό με 200 Μορμόνους κατοίκους, σκονισμένο και παρηκμασμένο, με ένα βενζινάδικο και δύο-τρία χαμπουργκεράδικα για τους αναβάτες Harley και BMW GS που περνούν από εκεί για να φτάσουν στη Monument Valley, τη μία από τις καρτ ποστάλ των ΗΠΑ.
Είναι καταμεσήμερο, είμαστε κάπως κουρασμένοι, η ατμόσφαιρα νεκρή, το κινητό δεν πιάνει και λέμε να κάνουμε σιέστα στην καντίνα του Bluff Fort, μία αναπαράσταση της ζωής τον 19ου αιώνα, που είναι και η ατραξιόν του χωριού. Είναι από αυτές τις μέρες που σκέφτομαι γιατί συνεχίζουμε αυτό το ταξίδι μετά από τόσα χρόνια.
Πριν ένα μήνα είμασταν ακόμη στη Γουατεμάλα, επιστρέψαμε στο Τέξας και στη συνέχεια πήγαμε προς Νέο Μέξικο – με μία παρένθεση μίας ημέρας στη μεξικάνικη πόλη Χουάρεζ για επίσκεψη στον οδοντίατρο. Λίγο από Κολοράντο, μετά Γιούτα και στη συνέχεια Αριζόνα…
Έχουμε γυρίσει όλο τον κόσμο, το παιδί μας μεγαλώνει και – δίκαια ή άδικα – μας κατηγορεί κάποιες φορές πως δεν έχει κανονική ζωή και φίλους σε καθημερινή βάση. Κι όμως, κάτι μας σπρώχνει μπροστά. Τι είναι αυτό;
Η πινακίδα “Valley of the Gods”, για παράδειγμα, είκοσι μίλια δυτικά του Μπλαφ. Δεν είχα συγκρατήσει την ύπαρξη της «Κοιλάδας των Θεών», παρότι η Βούλα την είχε αναφέρει την προηγούμενη μέρα. Στρίβω χωρίς δεύτερη σκέψη δεξιά στο χωματόδρομο και μετά από μερικά χιλιόμετρα αποκαλύπτεται μπροστά μας ένα μνημειώδες τοπίο κοκκινόχρωμων σχηματισμών από αμμόλιθο που θυμίζουν σκηνικό από την πρώτη ταινία «Πόλεμος των Άστρων».
Μετά από λίγα χιλιόμετρα με το drone να πετά μόνιμα πάνω από το Iveco, καταλήγουμε σε ένα σημείο ανάμεσα σε δύο λεπτεπίλεπτους πύργους που πιστεύεις ότι θα κατακρημνιστούν με τον πρώτο σεισμό. Η κοιλάδα δεν ανήκει στα εθνικά πάρκα των ΗΠΑ, ούτε στις προστατευμένες περιοχές του «Έθνους των Νάβαχο», όπως η Monument Valley, οπότε παρκάρεις και κατασκηνώνεις όπου θέλεις.
Βρίσκουμε το σημείο που βλέπετε στη μεγάλη φωτογραφία και το βράδυ κοιταζόμαστε κάτω από τα άστρα με τη Βούλα, ενώ το παιδί έχει πέσει ευτυχισμένο για ύπνο, και ψελλίζουμε για πολλοστή φορά: «αυτό είναι»! Κι αρχίζουμε να θυμόμαστε τι περάσαμε από τις 5 Μαΐου που αφήναμε το ζευγάρι των φίλων μας στο Χιούστον και αναχωρούσαμε προς τις νοτιοδυτικές πολιτείες με ψυχολογία «πού πάμε τώρα;»…
Το ταξίδι κοστίζει πλέον ακριβά
Μεγάλο θέμα οι τιμές καυσίμων, για όλους μας. Ενώ όταν ήρθαμε στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο βρίσκαμε diesel με 3,5-4,0 δολάρια το γαλόνι, μέσα στο Μάιο οι τιμές ήταν από 5,2 έως 5,7 δολάρια, ενώ στην Αριζόνα είδαμε τιμές μέχρι 6,7 δολάρια το γαλόνι. Ο Μάιος ήταν ο πιο δαπανηρός μήνας σε καύσιμα, από το 2019 που ξεκινήσαμε – πάνω από 700 δολάρια. Και στην Καλιφόρνια είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα._A.T.
